Koyun ve Kangal Köpeği

Turkiye’de tipik kara iklimine sahip Orta ve Doğu Anadolu Bölgeleri’nde; sert iklim şartlarına uyum sağlamış, yetersiz bakım ve beslenme
koşullarına dayanıklı, düşük kombine verimli ve yağlı kuyruklu Akkaraman ve Morkaraman gibi koyunlar yetiştirilmektedir.
Bu koyunlar, et, süt ve yapağı gibi verimleriyle bu bölgedeki ailelerin bütçelerine büyük katkı sağlamaktadırlar.

Turkiye koyun varlığı 1930’lu yıllarda yaklaşık 20 milyon iken, 1980’de yaklaşık 48 milyona yükselmiş ancak son yıllarda bu rakam 25
milyona kadar düşmüştür.Büyük ölçüde ekstansif ve meraya dayalı koyun yetiştiriciliğinin yapıldığı Türkiye’de bugün mera
alanlarıda ¾ oranında azalarak 44 milyon hektardan 11 milyon hektara düşmüştür. Bir hayvancılık işletmesinde toplam giderlerin %70 inin yem
giderleri olduğu goz onunde tutulursa meranın bir koyun işletmesi için ne kadar önemli olduğu anlaşılır. Mera alanlarının sürülmesi, yanlış ve
yoğun otlatma gibi nedenlerle meralar yıpratılmış ve meralardan yararlanma imkanı oldukça azalmıştır.Bunun sonucunda da koyun sürüleri,
beslemek için daha çok dolaşmak ve mesafe katetmek zorunda kalmışlardır.
Orta ve Doğu Anadolu gibi yem imkanları sınırlı olan kırsal bölgelerde koyunlar, uzun ve sert kış aylarında zayıf düşer; ilkbaharda sürüler
halinde otlatılmaya çıkarılırlar. Bu otlatma sonbahar aylarına kadar devam eder. Böylece kısmen göçer koyunculuğa benzer bir koyunculuk
şekli kendini gösterir. Bu tip koyunculukta deneyimli çobanların yanında sürüleri koruyacak, bölge şartlarına uyumlu köpeklere gereksinim vardır.
Bu görevi en iyi yapacak köpekte kuşkusuz Kangaldır. Dolayısıyla Kangalların varlığı ve ırk özelliklerinin korunması büyük ölçüde koyun
yetiştiriciliğinin gelişmesi ile doğru orantılıdır

YORUM YAZ

Analık Davranışı

19 Şubat 2007

SPAN style=FONT-SIZE: 12pt; COLOR: #4f4646; FONT-FAMILY: 'Book Antiqua'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-ansi-: TR; mso-fareast-: TR; mso-bidi-: AR-SAFONT face=Arial, Helvetica, sans-seri...